ROZWAŻANIA RÓŻAŃCOWE

Różaniec jest wspaniałym i potężnym sposobem przeżywania naszej wiary w żywej łączności z Maryją, wraz z którą wędrujemy po drogach tajemnic naszego odkupienia. Zachęcam do wytrwałej modlitwy różańcowej, szczególnie w październiku - powierzajmy Matce Bożej Ojca Świętego i wszystkie bliskie jego sercu sprawy. Módlmy się za nas, Polaków na emigracji, za nasze rodziny. Wpatrujmy się w Maryję, aby przez to jeszcze bardziej ukochać Jezusa.

Niech pomocą w tej modlitwie będą rozważania różańcowe na każdy dzień miesiąca - Czytaj więcej>>.

Zachęcam także do lektury Listu Apostolskiego św. Jana Pawła II o różańcu  

Rozważania różańcowe - październik

1 października

Tajemnice radosne

1. Zwiastowanie

Miłosierdzie Boże, towarzyszące nam w każdym momencie życia – ufamy Tobie.

Panie, Ty obdarzasz nas hojnymi łaskami na każdym zakręcie i na każdej prostej naszego życia. Czy jest to początek naszej drogi – jak w tej tajemnicy zwiastowania – czy też koniec, Bóg rozlewa swoją łaskę, abyśmy ten właśnie etap życia, jaki przeżywamy, mogli przeżyć pięknie...

Maryjo, naucz nas dostrzegania Boga w każdej sytuacji naszego życia!

2. Nawiedzenie

Miłosierdzie Boże, rozkoszy i zachwycie dusz świętych – ufamy Tobie.

Panie, Ty przemawiasz do nas również przez ludzi. Jak wiele spotkań staje się naszym udziałem każdego dnia. Spotykamy się z przeróżnych powodów, ale chyba zupełnie nie myślimy, że wszyscy jesteśmy na tym samym szlaku – szlaku do nieba. Gdybyśmy o tym pamiętali, jakże inaczej wyglądałyby nasze spotkania, nasze rozmowy!

Maryjo, naucz nas dobrych spotkań z bliźnimi na wspólnej drodze do nieba poprzez ścieżki codzienności!

3. Narodzenie

Miłosierdzie Boże, w powołaniu nas z nicości do bytu – ufamy Tobie.

Panie, Ty zechciałeś się stać człowiekiem z krwi i kości... Stałeś się mieszaniną kości, mięśni, skóry i tego wszystkiego, co tworzy ludzkie ciało... Osobno każda z tych rzeczy nie przedstawia specjalnej wartości – dopiero odpowiednio połączone, we właściwych proporcjach czynią nas stworzeniem na Twój obraz! Z nicości stajemy się bytem – z miłości powołujesz nas do istnienia...

Maryjo, naucz nas szanować każde życie – w tym i to, jakim obdarzył nas Pan!

4. Ofiarowanie

Miłosierdzie Boże, w którym wszyscy jesteśmy zanurzeni – ufamy Tobie.

Panie, oddawanie Tobie wszystkiego jest wpisane w nasze życie... Ty dałeś nam siebie cały i my w świetle miłości powinniśmy oddać Tobie całych siebie... Najgłębiej zanurzamy się w tym oddaniu, kiedy powracamy do przyjaźni z Tobą po grzechu. Pokuta skłania nas do większej miłości, do wierniejszego oddania siebie ze wszystkim, co stanowi nasze życie...

Maryjo, naucz nas ofiarowania się Bogu do samej głębi serca, do szpiku kości!

5. Znalezienie

Miłosierdzie Boże, budzące ufność wbrew nadziei – ufamy Tobie.

Panie, każdemu zdarzy się w życiu pogubić... Każdemu może zdarzyć się stracić z oczu Boga – jak stało się to w przypadku Maryi i Józefa. Oni znaleźli, bo szukali, bo woleli stracić czas, niż stracić Boga. To czuła odpowiedź na zaufanie, jakim obdarzył ich Ojciec Niebieski, powierzając im w opiekę Jezusa. Ta czułość pozwala nie tracić nadziei, nie zawieść zaufania...

Maryjo, naucz nas ufać na dobre i na złe – we wszystkich okolicznościach życia!

2 października

Tajemnice chwalebne

1. Zmartwychwstanie

Miłosierdzie Boże, tajemnico niepojęta – ufamy Tobie.

Panie, każdej niedzieli doświadczamy radości Twojego zmartwychwstania – przeżywamy ją podczas Eucharystii, a teraz możemy kontemplować to wydarzenie w ewangelicznej szkole Różańca, gdzie nauczycielką Twoich tajemnic jest nam Maryja... Uczy nas tak cierpliwie, gdy potrafimy się skupić i zanurzyć w modlitwie. Jednak ciągle są takie tajemnice, których pojąć nie możemy... Ufamy jednak na drogach wiary, karmiąc się przykładem i świadectwem Twojej i naszej Matki – Maryi...

Maryjo, naucz nas pokornego zawierzenia Bogu objawiającemu się poprzez tajemnice!

2. Wniebowstąpienie

Miłosierdzie Boże, darzące nas życiem nieśmiertelnym – ufamy Tobie.

Panie, oto wpatrujemy się w niebo – kiedy patrzymy na Ciebie obecnego w Eucharystycznym Chlebie, widzimy Cię przez zasłonę wiary, pamiętając, że bez tej zasłony jesteś teraz w niebie, w domu Ojca... Ale wierzymy Twoim słowom, że i dla nas jest w tym domu przygotowane miejsce, bo raz zaproszeni do życia żyć będziemy wiecznie. Najtrudniej jest nam dojrzewać do wypełnienia tej tajemnicy...

Maryjo, naucz nas cierpliwego przeżywania życia w drodze na spotkanie z Bogiem w niebie!

3. Zesłanie Ducha Świętego

Miłosierdzie Boże, słodkie ukojenie dla serc udręczonych – ufamy Tobie.

Panie, obdarzyłeś wylęknionych apostołów darem Ducha Świętego – tym powiewem Boga Żywego, który wnosi w życie ukojenie i słodycz zjednoczenia z Bogiem. Obecność Ducha Świętego jest dla nas kolejną tajemnicą trudną do uchwycenia, ale wpatrzeni w przykład Maryi wiemy, że Jego Osoba jest autentycznie obecna i skuteczna, co widać po błogosławionych owocach żywota i Maryi, i świętych, którzy byli poddani Jego natchnieniom...

Maryjo, naucz nas otwierać się codziennie na tchnienie Ducha Świętego, który uczy nas zbawiennego owocowania!

4. Wniebowzięcie NMP

Miłosierdzie Boże, niezgłębione przez żaden umysł ludzki ni anielski – ufamy Tobie.

Panie, w tajemnicy wniebowzięcia Maryi gubią się nasze ludzkie zmysły... Jak człowiek z ciałem i duszą może być zabrany do Domu Ojca? Niezgłębione są tajemnice wiary – i ludzie, i aniołowie mogą jedynie w posłuszeństwie wiary oddać się służbie Bogu z miłością, zaś wyjaśnienia nie potrzeba. Bóg kocha i czyni swoją miłość owocną tak, jak sam chce. A że w tej chęci nie jeden raz wychodzi poza ustalony porządek rzeczy – cóż, jest Stwórcą, nie trzeba się Go obawiać, ale warto Go kochać!

Maryjo, naucz nas głębokiej i posłusznej miłości względem Stwórcy i Jego zamysłów!

5. Ukoronowanie Maryi

Miłosierdzie Boże, ponad niebiosa – ufamy Tobie.

Panie, w swoich planach jesteś ponad nasze wyobrażenia. To Ty cudownie świat stworzyłeś, a po grzesznym upadku ludzi cierpliwie naprawiłeś uczynione zło... Twoja miłosierna miłość ku człowiekowi nie ma miary! Jeśli mówimy, że Ty mieszkasz w niebie, to w naszych sercach żywe jest westchnienie, że Twoja miłość musi być ponad to niebo. Nie dość, że wyróżniłeś Maryję Bożym rodzicielstwem, że zabrałeś ją z ciałem i duszą do siebie, to jeszcze czynisz ją Królową wobec całego stworzenia – ukoronowaną wieńcem z gwiazd dwunastu...

Maryjo, naucz nas autentycznego zachwytu Bogiem i pobudź nas do wdzięczności wobec Stwórcy i Zbawiciela!

3 października

Tajemnice Radosne

1. Zwiastowanie

Miłosierdzie Boże, niezgłębione we wszystkich tajemnicach Bożych – ufamy Tobie.

Panie, za nami kolejny dzień tygodnia, naszych obowiązków w domu, w pracy... Kolejna okazja, by pójść za głosem Twojego wezwania. Maryja, raz posłyszawszy anielskie zwiastowanie, wiernie kroczyła drogą swego powołania w codzienności życia... Jakże i nam potrzeba owej wierności Bożym natchnieniom i podjętym zobowiązaniom, jakie w chwilach pobożnych uniesień czynimy wobec dobrego Ojca...

Maryjo, naucz nas wiernego podążania za głosem Boga przemawiającego w sumieniu w każdym dniu tego tygodnia i naszego życia!

2. Nawiedzenie

Miłosierdzie Boże, źródło naszego szczęścia i wesela – ufamy Tobie.

Panie, Ty sprawiasz nam radość w spotkaniu... Sam jesteś Jednym Bogiem w Trójcy Osób. Wspólnota jest wpisana w Twoje szczęście, jakim chciałeś podzielić się z nami. Dlatego stawiasz nas pośród innych ludzi, abyśmy również mogli doświadczyć radości spotkania i prawdziwego szczęścia. Tak, jak doświadczyły tego dwie kobiety – obdarzone przez ciebie szczególny powołaniem macierzyństwa. Maryja i Elżbieta we wzajemnym spotkaniu doświadczają piękna zamierzonej przez Boga wspólnoty osób...

Maryjo, naucz nas otwierania się na wspólnotę, na drugiego człowieka w świecie wzrastających murów i podziałów!

3. Narodzenie

Miłosierdzie Boże, zawarte w Sercu Jezusa dla nas, a szczególnie dla grzeszników – ufamy Tobie.

Panie, spodobało Ci się pociągnąć ludzi do Ciebie poprzez miłość – tego języka nikt nie może nie zrozumieć... Stałeś się człowiekiem i żyłeś w rytmie uderzeń ludzkiego serca, które stało się Twoim sercem. Nie ukrywałeś tego Serca, ale szedłeś z nim do każdego, co najpiękniej pokazuje tajemnica Twego narodzenia. Oto Bóg wydaje się w ręce człowieka, bezbronny noworodek z żywym sercem, które kocha bez wyjątku – dobrych i złych, świętych i grzesznych...

Maryjo, naucz nas odpowiadania na miłość Boga miłością naszych serc!

4. Ofiarowanie

Miłosierdzie Boże, ogarniające nas szczególnie w godzinie śmierci – ufamy Tobie.

Panie, zostałeś oddany Bogu Ojcu poprzez liturgiczny obrzęd w świątyni... Całe Twoje życie zmierzało ku wypełnieniu tego ofiarowania życia w służbie Ojcu. I my zupełnie nieświadomie zostaliśmy zaniesieni do świątyni i ofiarowani Bogu poprzez chrzest, ale teraz przeżywamy czas naszego życia, w którym możemy potwierdzać owo oddanie poprzez wierność w naszych myślach, słowach i uczynkach. A wszystko po to, aby być przygotowanym na spotkanie na progu wieczności...

Maryjo, naucz nas zawierzenia Bogu całego życia, które zmierza ku śmierci czyli spotkaniu!

5. Znalezienie

Miłosierdzie Boże, chroniące nas od ognia piekielnego – ufamy Tobie.

Panie, oto dzisiaj klęczymy na modlitwie, znajdując czas dla Ciebie... Staramy się o ten czas i naszą więź z Tobą codziennie. Jednak w tyglu wydarzeń różnie bywa z naszą żarliwością, z naszym oddaniem modlitwie. Zdarza się pogubić w gąszczu odmawianych modlitw, które stają się tylko słowami w zderzeniu ze spotykającymi nas doświadczeniami... Ale zawsze wracamy, zawsze odnajdujemy drogę do Ciebie...

Maryjo, naucz nas nie tracić żarliwości w odnajdywaniu Jezusa pośród życiowych burz i zamętów!

4 października

Tajemnice Bolesne

1. Modlitwa w Ogrojcu

Miłosierdzie Boże, największy przymiocie Boga – ufamy Tobie.

Panie, oto wchodzimy w tajemnicę modlitwy – Twoją modlitwę w boleści rozważamy w czasie naszej modlitwy różańcowej... Patrząc na Twe zmaganie o solidną modlitwę pośród tak wielu rozproszeń związanych z cierpieniem, męką, zawstydzamy się, jak łatwo nam przychodzi się z modlitwy zwalniać, usprawiedliwiać... Ty w trudności modliłeś się jeszcze usilniej!

Maryjo, dopomóż nam nie zapominać lekcji Ogrojca w chwilach zniechęcenia na modlitwie!

2. Biczowanie

Miłosierdzie Boże, z którego tryska wszelkie życie i szczęście – ufamy Tobie.

Panie, przyjąłeś na siebie cierpienia tak niesłusznie i niesprawiedliwie zasądzone przez oprawców. Decyzja tłumu okazała się silniejsza niż poznanie prawdy... Z ubiczowania tryska miłosierdzie w kroplach Twojej Krwi – a są to krople miłosierdzia, które nie męczy się przebaczaniem! Nam zaś tak trudno żyć z cierpieniem zadawanym przez innych, tak chętnie byśmy oddali...

Maryjo, dopomóż nam przyjmować cierpienie z cierpliwością właściwą miłości do Boga i do bliźniego!

3. Cierniem ukoronowanie

Miłosierdzie Boże, jedyna nadziejo dusz zrozpaczonych – ufamy Tobie.

Panie, ból, jaki zadają Ci oprawcy, jest wymyślny... Nie wystarczyła kara ubiczowania – wciskają na Twoją głowę koronę z ciernia, a ciało okrywają purpurowym płaszczem... Drwiny, wyśmiewanie to metoda na psychiczne złamanie człowieka. Jak wielu doświadcza takiej niewidocznej, a jakże dotkliwej przemocy w domu, w szkole, w pracy. To cierpienie świadomie przyjęte z miłością również może odmienić postępowanie oprawców...

Maryjo, dopomóż nam nie zadawać bólu przez znęcanie się w słowach nad bliźnim!

4. Dźwiganie krzyża

Miłosierdzie Boże, dźwigające nas z wszelkiej nędzy – ufamy Tobie.

Panie, Ty przyjąłeś krzyż, jaki włożono na Twoje ramiona. Choć był wyrokiem, na jaki zasłużył każdy z nas przez swoje grzechy, to Ty – zupełnie niewinny – przyjąłeś go i udźwignąłeś za nas! Oto praca nad zbawieniem człowieka nie jest pozbawiona Twego, Panie, trudu... A nam tak opornie idzie staranie się o zbawienie – tak niechętnie przyjmujemy krzyż... My go może nie przyjmujemy, ale włożony na nasze ramiona targamy przez życie... Gdybyśmy go przyjęli, nasza droga wyglądałaby inaczej – podobnie jak Twoja droga na Golgotę...

Maryjo, dopomóż nam przyjmować krzyż, który daje nam Pan Bóg na drodze zbawienia, aby nas podźwignąć z grzechowych upadków!

5. Ukrzyżowanie

Miłosierdzie Boże, które wypłynęło z otwartej rany Serca Jezusowego – ufamy Tobie.

Panie, kiedy umierałeś na Golgocie, Twoje miłosierdzie wypłynęło z Serca ugodzonego włócznią... To był namacalny znak Twojej miłości ku nam, miłości aż po ofiarę z siebie! Ale przecież to miłosierdzie sączyło się z Twoich ust, z Twoich rąk przez wszystkie dni Twego życia pośród ludzi. Płynęło przez Twoje życie wartkim strumieniem, żywym strumieniem miłości – a źródłem było zawsze Twoje Najświętsze Serce!

Maryjo, dopomóż i nam tak żyć, aby nasze serca, zjednoczone z przebitym Sercem Jezusa, zawsze obfitowały w okazywanie żywego miłosierdzia!

5 października

Tajemnice Chwalebne

1. Zmartwychwstanie

Miłosierdzie Boże, w usprawiedliwieniu nas przez Jezusa Chrystusa – ufamy Tobie.

Panie, łaska miłosierdzia jest dla nas usprawiedliwieniem... Po wczorajszych tajemnicach boleści i śmierci, dzisiaj tajemnice nadziei, jaka wręcz wybucha wraz ze zmartwychwstaniem! Bóg nas usprawiedliwia w swoim Synu, który umarł i zmartwychwstał – w Nim dostępujemy miłosierdzia... A sami tak opornie potrafimy okazywać miłosierdzie innym...

Maryjo, wzbudź w naszych sercach pragnienie nieosądzania innych, ale usprawiedliwiania w imię miłosierdzia, którego sami pragniemy!

2. Wniebowstąpienie

Miłosierdzie Boże, ogarniające wszystkie dzieła rąk Jego – ufamy Tobie.

Panie, odchodząc z tego świata, nakazałeś apostołom nieść Dobrą Nowinę całemu stworzeniu! Oto cały świat jest odnowiony wydarzeniem zmartwychwstania – tego Bożego tchnienia odnawiającego świat... Nie ograniczyłeś Twego miłosierdzia do ludzi, ale rozlałeś je na wszystkie stworzenia! A nam tak trudno nauczyć się szanować stworzenie, które wyszło z Twoich boskich rąk i które również zostało zanurzone w męce, śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa...

Maryjo, wzbudź w naszych sercach postawę szacunku wobec świata przyrody, który jest dziełem Stwórcy i któremu sam Stwórca okazuje miłosierdzie!

3. Zesłanie Ducha Świętego

Miłosierdzie Boże, ogarniające wszechświat cały – ufamy Tobie.

Panie, tchnienie Ducha Świętego przenika wszystko, bo jest Twoim darem dla uświęcenia świata... Otwierając się na działanie Ducha Świętego, poddajemy się Bożemu prowadzeniu, a Stwórca kieruje całym stworzeniem – wszechświatem. Tylko człowiek, jako istota rozumna, potrzebuje aktu woli – zdania się na Boże prowadzenie, co nie dzieje się automatycznie, ale za wiedzą i przyzwoleniem z jego strony...

Maryjo, wzbudź w naszych sercach zgodę na poddanie się Bożemu tchnieniu Ducha Świętego!

4. Wniebowzięcie NMP

Miłosierdzie Boże, zdziwienie dla aniołów, niepojęte dla świętych – ufamy Tobie.

Panie, Ty nagradzasz każdego tak, jak sam chcesz. Za życie wierne, za życie spełnione, za życie całkowicie poddane Twemu projektowi wywyższyłeś Maryję, jako Matkę Zbawiciela, zabierając Ją jako pierwszą spośród stworzeń do nieba – z ciałem i duszą! I choć wierzymy i oczekujemy na naszą kolej w tym wejściu do nieba duszy i ciała, to ze zdumieniem patrzymy na takie wyróżnienie Tej, która zajmuje pierwsze miejsce pośród wszystkich świętych...

Maryjo, wzbudź w naszych sercach wierność na ścieżkach naszego powołania!

5. Ukoronowanie Maryi

Miłosierdzie Boże, korono wszystkich dzieł Boga – ufamy Tobie.

Panie, człowiek stworzony na Twoje podobieństwo stał się ukoronowaniem dzieła stworzenia świata. W człowieku – w każdym z nas – spotyka się świat materialny (ciało) i świat duchowy (dusza). Zwierzę jest tylko zwierzęciem, anioł zaś pozostaje aniołem – w człowieku zaś styka się niebo z ziemią. Już samo to jest powodem do zachwytu nad darem człowieczeństwa, nad wielkością miłosiernego zamysłu Boga! A to ukoronowanie Maryi – to jeszcze wyraźniejsze podkreślenie Jej miejsca w Bożym planie zbawienia...

Maryjo, wzbudź w nas szacunek wobec naszego człowieczeństwa i tych zadań, jakie każdemu z osobna wyznaczył Bóg!

6 października

Tajemnice Światła

1. Chrzest Jezusa

Miłosierdzie Boże, w sakramencie chrztu świętego – ufamy Tobie.

Panie, Ty pokazałeś że chrzest otwiera w naszym życiu nowy rozdział – Bożego umiłowania... Zanurzając się z naszymi grzechami w wodach chrztu, topimy bezbożność, aby narodzić się z bogobojności wiary. W chrzcie świętym objawia się bezinteresowna miłość Boga, który kocha nas, pomimo tego że nie mamy żadnych zasług – więcej – mamy pełno grzechów, z którymi zanurzamy się w wodzie chrztu... On nas obmywa, jak nowo narodzone dzieci, abyśmy ze zdrową duszą wiedli nasze życie...

Maryjo, pomóż nam być wiernymi dziećmi Boga, pomóż nam wieść życie zdrowe – wolne od choroby grzechu!

2. Cud w Kanie

Miłosierdzie Boże, źródło cudów i dziwów – ufamy Tobie.

Panie, Ty czynisz cuda, które są potrzebne w życiu... Ty zapraszasz człowieka do udziału w tym współtworzeniu cudów! Słudzy z Kany Galilejskiej przynieśli tylko wodę, ale dzięki ich pracy wypełniony został poważny brak weselników... My zaś tak chętnie oddalamy jakiekolwiek starania, licząc na cud i czekając z założonymi rękami... A Ty sam zapraszasz do działania w tym, co możemy zrobić...

Maryjo, naucz nas podążać drogą za Jezusem, która jest współpracą z Jego łaską!

3. Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia

Miłosierdzie Boże, w nawróceniu grzeszników zatwardziałych – ufamy Tobie.

Panie, całe Twoje życie jest dawaniem świadectwa o Bogu. Większość czasu na ziemi to świadectwo czynów, to głoszenie Boga pracą, modlitwą, życiem rodzinnym... Dopiero ostatnie trzy lata były czasem nauczania poprzez publiczne wystąpienia. Nic tak nie pociąga jak osobisty przykład, który potwierdza wypowiadane słowa! Nam łatwo jest zabierać głos – także w sprawach wiary – ale trudniej już dawać dobre świadectwo życia w każdej jego dziedzinie...

Maryjo, wspomagaj nas w tym dążeniu do harmonii świadectwa wiary w uczynkach i w słowach!

4. Przemienienie na górze Tabor

Miłosierdzie Boże, źródło tryskające z Trójcy Przenajświętszej – ufamy Tobie.

Panie, na modlitwie uchyliłeś apostołom rąbka tajemnicy swej boskiej godności... Zawsze tak jest, kiedy z wiarą podejmujemy modlitwę – wchodzimy w przestrzeń Boga. Takie spotkanie nie może być obojętne – nie może nie pozostawić po sobie śladu... Jeśli tak się niestety dzieje, to znak, że nasza modlitwa jest kręceniem się wokół siebie, a nie wokół Pana Boga... A wówczas nie zbliżamy się do życiodajnego źródła, ale trwamy przy samotnej kałuży...

Maryjo, naucz nas prawdziwej, głębokiej modlitwy, która przemienia serce i wprowadza w tajemnicę Boga!

5. Ustanowienie Eucharystii

Miłosierdzie Boże, niezgłębione w ustanowieniu Hostii świętej – ufamy Tobie.

Panie, choć wstąpiłeś do nieba, nie pozwoliłeś nam pozostać samymi. Pozostawiłeś siebie w namacalnej obecności dla każdego, kto z oczyma wiary pragnie Ciebie odnaleźć. Pozostałeś, aby nas pokrzepić swoją obecnością – a pokrzepienie to jest głęboko wewnętrzne, bo chcesz nas karmić poprzez Eucharystię... Mawiamy, że stajesz się tym, co jesz – jak więc jest z tą przemianą naszego życia na wzór Jezusa?

Maryjo, dopomóż nam z wiarą dotykać daru Komunii Świętej i gorącym sercem przyjmować tę „transplantację” Boga do naszego życia!

7 października

Tajemnice Bolesne

1. Modlitwa w Ogrojcu

Miłosierdzie Boże, zawarte w Sercu Jezusa dla nas, a szczególnie dla grzeszników – ufamy Tobie.

Panie, razem z Maryją, Matką Różańca Świętego, przyglądamy się Tobie w Ogrojcu. Nie patrzymy dla pustego zachwytu, ale dla zbudowania się Twoim świadectwem modlitwy. Ona głęboko ukryta w sercu wypływa poprzez żywy kontakt z Ojcem Niebieskim. To najlepsza szkoła konieczności uzewnętrzniania naszego serca przed Bogiem – wszak człowiek, dusza i ciało – potrzebuje harmonijnego wyrazu siebie także w spotkaniu z Bogiem...

Maryjo, naucz nas zaangażowania w modlitwę, która przenika całe nasze życie – ducha i ciało!

2. Biczowanie

Miłosierdzie Boże, chroniące nas od ognia piekielnego – ufamy Tobie.

Panie, z Maryją – Nauczycielką w szkole rozważania Ewangelii – pochylamy się nad Twoim cierpieniem... Cierpienia zadane biczami możemy dzisiaj przyrównać do tych wszystkich cierpień, jakie spadają na nas poprzez języki ludzi... Powszechnie biczuje się bliźniego słowami, które potrafią ostro ciąć i zadawać głębokie rany... Iluż z nas doświadcza takiego biczowania w rodzinie, w środowisku pracy, w szkole... Ale trzeba też sobie uświadomić i naszą winę – wszak i nasz język bywa biczem, a nie bandażem, na czyjeś rany... Co jest częstsze?

Maryjo, wychowaj mnie do mądrego używania języka, bym nie biczował Jezusa w drugim człowieku ciętymi słowami!

3. Cierniem ukoronowanie

Miłosierdzie Boże, źródło naszego szczęścia i wesela – ufamy Tobie.

Panie, razem z bolejącą Matką widzimy, jak Twoje skronie zostały zranione koroną z cierni, sprawiając dotkliwy ból Twojej głowie... Tej głowie, w której nigdy nie zagościła niegodziwa myśl, mściwe zamiary, grzeszne wyobrażenia... Przyjąłeś to cierpienie także za tych, którzy nie potrafią zapanować nad swymi myślami i ulegają pokusom prowadzącym do grzechu. Wśród tych osób byłem i ja, Panie...

Maryjo, wyjednaj mi u Jezusa przebaczenie moich niegodziwych myśli, a dopomóż korzystać z daru myślenia dla zbudowania siebie i innych!

4. Dźwiganie krzyża

Miłosierdzie Boże, niezgłębione we wszystkich tajemnicach Bożych – ufamy Tobie.

Panie, z Matką nieustannie pomagać gotową dostrzegamy, jak na drodze niesienia krzyża pokazałeś nam prawdę o wytrwałości, jakże koniecznej w życiu wiary. Mierząc się z trudnością, ciężarem wychodzi nasze prawdziwe oblicze, które w lekkiej codzienności udaje się schować niczym pod kosmetycznym pudrem... Prawdziwa pobożność wychodzi na jaw w czasie próby, na którą pozwalasz, aby doświadczyć naszą wiarę i pokazać nam autentyczny stan ducha... Są to tajemnice, które nie raz sami przed sobą chcemy ukryć...

Maryjo, dopomóż nam odważnie stawać w prawdzie o sobie samych i przyjmować trudne lekcje na drodze wiary, w którą wpisane jest dźwiganie krzyża!

5. Ukrzyżowanie

Miłosierdzie Boże, ogarniające nas szczególnie w godzinie śmierci – ufamy Tobie.

Panie, wpatrujemy się w Twoje umieranie oczyma Maryi, bo Ona w szkole różańca jest naszą Mistrzynią w pojmowaniu Ewangelii... I dostrzegamy, że w tym momencie największej bezsilności, zrodzonej w świadomym wyborze wypełnienia woli Ojca, sam doświadczasz zanurzenia w miłosierdziu Ojca. Na krzyżu ofiarę ponoszą Ojciec i Syn – wzajemna relacja jest umęczona miłością... Jest to miłość płodna, wyzwalająca, zbawienna, ale całkowicie zanurzona w bezdennym zaufaniu Ojca i Syna...

Maryjo, codziennie wołamy: módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej – a dzisiaj, w tym dziesiątku świadomie prosimy: naucz nas umierania w zaufaniu Bogu Ojcu na wzór Jezusa!

8 października

Tajemnice Radosne

1. Zwiastowanie

Miłosierdzie Boże, towarzyszące nam przez całe życie – ufamy Tobie.

Panie, posłałeś Archanioła Gabriela z misją specjalną do Dziewicy z miasta Nazaret... To jednorazowe posłanie stało się zaczątkiem wielkiej zażyłości Boga z człowiekiem. Maryja dała nam wszystkim przykład posłuszeństwa, jakże istotnego w wypełnieniu Bożych zamysłów! Stwórca może, ale nie chce działać wbrew swemu stworzeniu – skoro dał nam wolną wolę, to pragnie, abyśmy sami Go wybierali... Jak napisał Apostoł: gdzie rozlał się grzech, jeszcze obficiej rozlała się łaska... Miłosierdzie Boga dogania nas, zanim nadejdzie pokusa i grzech, a nawet nie tyle dogania, co towarzyszy nam nieustannie...

Maryjo, dopomóż nam dostrzegać bogactwo łaski, jakim codziennie Pan Bóg wspomaga nasze życie i naszą walkę o trwanie przy Jego woli!

2. Nawiedzenie

Miłosierdzie Boże, odpocznienie serc i pokoju wśród trwogi – ufamy Tobie.

Panie, Ty pochyliłeś się nad losem ludzi, dosłownie zniżając się do naszego poziomu. Stwórca zrównał się ze stworzeniem, aby w ten sposób nawiedzić lud swój i okazać głębię miłosierdzia. W spotkaniu ludzi okazujesz nam swoją bliskość, jak w tym spotkaniu Maryi z Elżbietą... Nasze spotkania nie zawsze nas tak budują, napełniają pokojem i stają się odpocznieniem dla serc udręczonych, a przecież to są owoce miłości...

Maryjo, ucz nas wartościowych spotkań z ludźmi, które pomnożą pokój w naszych sercach!

3. Narodzenie

Miłosierdzie Boże, zstępujące na świat w Osobie Słowa Wcielonego – ufamy Tobie.

Panie, Ty chciałeś nas powołać do królestwa nie odgórnie, ale oddolnie... Nie narzuciłeś nam tego z nieba, ale schodząc na ziemię, nauczyłeś nas żyć po Bożemu swoim własnym przykładem. Już prościej nie dało się wyjaśnić człowiekowi wielkich tajemnic Bożych. Bóg stał się człowiekiem, by opowiedzieć nam o sobie – Miłosierdzie stało się ciałem, aby nauczyć nas prawdziwie kochać...

Maryjo, otwórz nasze oczy na bliźnich, abyśmy dostrzegali w nich Tego, który mówi: wszystko coście uczynili jednemu z moich braci najmniejszych – Mnieście uczynili!

4. Ofiarowanie

Miłosierdzie Boże, wtryskujące z łona Ojca – ufamy Tobie.

Panie, jednym z przejawów Twego miłosierdzia jest całkowitość życia, które nam poświęciłeś! Nie zostawiłeś sobie, będąc na ziemi, jakiejś tajemniczej groty, jakiejś nie odkrytej pustelni w górach – cały swój czas spędzałeś z ludźmi lub z Ojcem Niebieskim na odludziu, gdzie można było cię odnaleźć... Dałeś nam przykład oddania się sprawie Boga! My zaś tak łatwo szukamy zabezpieczeń, ogradzamy swoje rewiry w sercu, gdzie się bezpiecznie obwarowujemy – tylko że to nie jest Twój przykład...

Maryjo, wskaż każdemu z nas właściwy sposób na ofiarowanie swego życia Bogu w takim stanie, jaki każdy z nas obrał!

5. Znalezienie

Miłosierdzie Boże, w ustanowieniu Kościoła świętego – ufamy Tobie.

Panie, Ty pozwoliłeś, aby Maryja i Józef zgubili Cię – Twoi bliscy, a tak bardzo się oddalili... Odnaleźli Cię w świątyni – w miejscu szczególnego zagęszczenia obecności Boga. I dzisiaj wielu gubi Cię z oczu, porzuca w sercu, oddala się życiem... Niestety nie zawsze osoby te chcą Ciebie naprawdę odnaleźć tam, gdzie jest szczególne zagęszczenie Twojej obecności – w Kościele. I świątynia, i wspólnota Kościoła są miejscami, gdzie można Ciebie odnaleźć przy odrobinie dobrej woli szukania. Mieli ją Twoi Rodzice, a dzisiaj brak jej Twoim braciom i siostrom, którzy giną z nędzy i głodu, nie znajdując drogi do Ciebie poprzez Twój Kościół...

Maryjo, posłuż się nami dla odnalezienia jak największej rzeszy ludzi pogubionych na drogach wiary, aby miłosierdzie Boga rozlało się przez Kościół, którego jesteśmy żywymi kamieniami!

Ks. Kazimierz SKWIERAWSKI

9 października

Tajemnice chwalebne

1. Zmartwychwstanie Chrystusa

Synu Boży, stałeś się człowiekiem, aby przebyć całą naszą ziemską wędrówkę – aż po śmierć, aż po grób. I pokazałeś nam, że ona się tam wcale nie kończy. Dziękujemy Ci, że zmartwychwstałeś i otwarłeś przed nami zupełnie nowe perspektywy.

Prosimy Cię, daj, by nasze zjednoczenie z Tobą, z Ojcem i z Duchem Świętym, które się dokonało na chrzcie świętym, było mocne i wierne, tak byś mocą swojego Ducha mógł przeprowadzić nas przez grób.

2. Wniebowstąpienie

Święty Paweł wzywa: Jeśli więc razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadając po prawicy Boga (Kol 3, 1).

Panie Jezu, pracując, nauczając, lecząc, wypędzając złe duchy nieustannie miałeś wzrok utkwiony w niebie. Modliłeś się często całą noc, wyznając: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom (Mt 11, 25).

Prosimy Cię, Jezu, naucz nas tak chodzić po ziemi.

3. Zesłanie Ducha Świętego

Ojcze Niebieski, zesłałeś nam nie tylko swojego Syna, ale także Ducha Świętego, w którym Twój Syn rozradował się i wołał: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi. Ten sam Duch modli się w nas. Kiedy nie umiemy się modlić tak jak trzeba, Duch przyczynia się za nami słowami, których wyrazić nie sposób – bo On zawsze przychodzi z pomocą naszej słabości (por. Rz 8, 26).

Dziękujemy Ci, Ojcze, za Ducha, którego nam zesłałeś. Daj, byśmy zawsze umieli Go słuchać, byśmy Go nigdy nie zasmucali.

4. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Maryjo, Ty już zostałaś wzięta do nieba, osiągnęłaś cel swojego życia, bo Twoje serce było niepokalane i nie było w nim miejsca na nic innego, jak tylko na pełnienie woli Bożej.

Dziękujemy Ci za to i prosimy, daj, byśmy umieli Cię naśladować.

5. Ukoronowanie Matki Bożej na Królową nieba i ziemi

Maryjo, jesteś Królową także naszego narodu. Masz prawo do tego, żeby nam rozkazywać, ale Ty jedynie prosisz ze względu na Syna: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie (J 2, 5). Mówisz do tylu swoich dzieci, którym ukazywałaś się na ziemi. Mówisz i do nas, abyśmy potrafili ofiarować swoje życie Jezusowi.

Prosimy Cię, Maryjo, wspomóż nas, abyśmy byli wierni Twoim prośbom.

10 października

Tajemnice radosne

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

Maryjo, jaka byłaś mądra, oczekując z wiarą dobrej nowiny, która została zapowiedziana na samym początku dziejów, że w potomstwie Adama pojawi się ktoś, kto zwycięży szatana. Oczekiwałaś, byłaś gotowa – dlatego przyjmujesz teraz to niezwykłe zwiastowanie, które jest zapowiedzią wypełniania się obietnicy.

Prosimy Cię, Maryjo, naucz nas oczekiwać dobrej nowiny zawartej w każdym słowie Bożym, w każdym geście, w każdym czynie Jezusa.

2. Nawiedzenie świętej Elżbiety

Elżbieto, jakżeś z całym swoim domem była otwarta na słowo dobrej nowiny, które w Maryi stało się ciałem i przyszło, nawiedziło ciebie.

Prosimy cię o tę radość, otwartość i współbrzmienie z Maryją, o śpiewanie wraz z Nią tego wspaniałego hymnu Wielbi dusza moja Pana. Święta Elżbieto, ucz nas otwartości na Jezusa, radości i wdzięczności z Jego pojawienia się w naszym życiu.

3. Narodzenie Jezusa

Pasterze, dziękujemy wam, że byliście tak otwarci na przyjęcie Jezusa; żeście się nie wymawiali, że kupiliście pole, woły i macie je wypróbować – mimo że mieliście do strzyżenia swoje owce.

Dziękujemy wam za waszą gotowość i prosimy, uczcie nas, byśmy i my umieli zostawić wszystko, by iść na spotkanie Jezusa.

4. Ofiarowanie Jezusa w świątyni

Symeonie i Anno, dziękujemy wam za przykład przezorności i czuwania, które objęło całe wasze życie, wszystkie jego długie lata; żeście w tym czuwaniu wytrwali, nie zniechęcili się i doczekali tego szczęśliwego momentu, w którym objawił się wam Zbawiciel świata. Wiedzieliście, że trzeba być wiernym świątyni i jej religijnemu rytmowi.

Prosimy was, byśmy mieli w sobie waszą mądrość, byśmy nigdy nie zaniedbali przyjścia do świątyni. Byśmy mogli zawsze spotkać Jezusa, błogosławiony owoc żywota Maryi.

5. Odnalezienie Jezusa w świątyni

Maryjo i Józefie, dziękujemy wam, że nam uświadamiacie, że otwarcie na wolę Bożą, przyjęcie Syna Bożego nie jest sielankowe, nie jest łatwe; że trzeba być czujnym, przyjąć także to, co niespodziewane, bolesne, niezrozumiałe; że trzeba szukać i stale iść za Jezusem. Że znalazłszy Go, trzeba ciągle na nowo szukać – bo jedynie wtedy ostatecznie można znaleźć.

Dziękujemy za to wasze trudne doświadczenie i pouczenie, byśmy nigdy się nie zniechęcali, nie narzekali i nie byli niezadowoleni, kiedy dotyka nas coś bolesnego, kiedy trzeba szukać.

11 października

Tajemnice bolesne

1. Modlitwa Jezusa w Ogrojcu

Drogi Jezu, jesteś dla nas wspaniałym Nauczycielem wszystkich chwil naszej ziemskiej egzystencji – także tej ostatniej – bo stałeś się podobny do nas we wszystkim oprócz grzechu. Dziękujemy Ci za Twoją naukę zmierzania ku wypełnieniu się życia, ku zrealizowaniu celów, które postawił przed nami Ojciec Niebieski – nawet wtedy, kiedy ich realizacja jest tak bardzo trudna, że czoło zrasza krwawy pot, a duszę wypełnia udręka.

Dziękujemy Ci, Jezu, za Twoją mękę, przykład i świadectwo. Daj, byśmy umieli z równą konsekwencją zmierzać do wypełnienia się naszego życia.

2. Biczowanie

Drogi Jezu, udręka Ogrojca umacnia Cię, by znieść okrutne chwile biczowania, zupełną masakrę Twojego świętego ciała wydanego za nas. Cały spływasz krwią i drżysz w niewypowiedzianym bólu – wszystko z miłości ku nam.

Dziękujemy Ci, Jezu, za Twoje świadectwo wierności Ojcowskiemu wezwaniu i powołaniu. Prosimy Cię, daj, byśmy z równą determinacją wypełniali Ojcowski zamysł względem nas – także wtedy, kiedy będzie to okrutnie bolało.

3. Cierniem ukoronowanie

Drogi Jezu, do dojmującego bólu dochodzi szyderstwo z całego Twojego posłannictwa, kiedy jesteś tak bardzo doświadczony, a Twoja wrażliwość wystawiona jest na najcięższą próbę. Znosisz to wszystko dla nas.

Prosimy Cię, Jezu, niech pamięć na szyderstwo zadane Ci w ukoronowaniu cierniem będzie naszą mocą do znoszenia wszelakich drwin i obelg, jakich możemy doznać, będąc Twoimi świadkami. Daj, Jezu, byśmy byli mężni i wytrwali – byś mógł się nami radować.

4. Dźwiganie krzyża

Drogi Jezu, Twój widok na krzyżowej drodze uświadamia nam, że upracowałeś się dla nas aż do utraty wszystkich sił – aż do upadku, z którego nie możesz się już podnieść; dlatego trzeba Cię wlec i podtrzymywać, abyś dotarł na Kalwarię, gdzie ostatecznie mają się wypełnić Boże wyroki.

Dziękujemy Ci, Jezu, za Twój przykład pracy do końca, do ostatniego tchu. Prosimy Cię, podtrzymuj nas, kiedy jesteśmy tak strudzeni, że upadamy i wydaje się nam, że nie jesteśmy w stanie zrealizować tego, co przed nami stoi. Oby Twój przykład pozwolił nam wytrwać do końca.

5. Ukrzyżowanie i śmierć Jezusa

Drogi Jezu, wypełnia się ostatecznie Ojcowski zamysł zbawienia świata, ocalenia każdego człowieka: plan, który przyjąłeś całym sercem i wypełniałeś, bo stał się on do głębi Twoim. Dlatego możesz powiedzieć: Dokonało się! (J 19, 30); Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mego... (Łk 23, 46).

Prosimy Cię, Jezu, daj, by każdy z nas umiał tak przyjąć zamysł Ojca względem siebie; by mógł go także wypełnić do końca i z ufnością powierzyć swoje życie w Jego ręce.

12 października

Tajemnice chwalebne

1. Zmartwychwstanie Chrystusa

Panie Jezu, rozświetliłeś nasz świat pełen ciemności swoim wcieleniem – jako Syn Boży stałeś się Synem Człowieczym. A jeszcze bardziej rozjaśniłeś go swoim zmartwychwstaniem, dając nadzieję, że na każdym z nas mogą się spełnić słowa: Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną... (Ps 23, 4).

Spraw, aby nadzieja Twojego zmartwychwstania ożywiała wszystkie dni naszego życia, także ten ostatni, kiedy będziemy przechodzić przez ciemną dolinę śmierci – żebyśmy byli pewni, że Ty nas z niej wyprowadzisz.

2. Wniebowstąpienie

Panie Jezu, nie tylko rozświetlasz mroki naszego życia nadzieją, że będzie ono trwało wiecznie, ale zapraszasz nas, byśmy je kontynuowali w niebie razem z Tobą. Pragniesz, abyśmy pełniąc dobre czyny na ziemi, szli na zmartwychwstanie życia (por. J 5, 29).

Prosimy Cię, daj, abyśmy umieli przyjmować Twoje zaproszenie; abyśmy wierzyli głęboko w to, co powiedziałeś: W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce (J 14, 2).

Dziękujemy Ci, że przygotowałeś nam to miejsce w tak niezwykły sposób przez swoją mękę, śmierć, zmartwychwstanie i wniebowstąpienie. Daj, byśmy zmierzali do celu, który nam wyznaczyłeś.

3. Zesłanie Ducha Świętego

Panie Jezu, dar Ducha Świętego: Ducha mądrości, Ducha prawdy – to jest Twój dar na naszej drodze do Twojego królestwa. Jeżeli istnieje jakaś światłość, to jest to światłość prawdy. Duch Święty codziennie dopomina się w nas o ten blask prawdy: przekonuje nas o grzechu, o sprawiedliwości, o sądzie.

Daj, byśmy Jego pouczenia umieli zawsze przyjmować: byśmy grzech wyznawali, sprawiedliwość pełnili, w sąd nie wątpili.

4. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Panie Jezu, oto Ta, która najpełniej przyjęła Twoje zaproszenie i nim żyła – przede wszystkim tym niezwykłym zaproszeniem, że chcesz przyjść w Jej łono i przez Nią okazać się światu, a następnie Twoim zaproszeniem do nieba. Była wierna i konsekwentna w wypełnianiu wszystkiego, co powiedziałeś, dlatego przekazała nam to niezwykłe wezwanie: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie (J 2, 5). Prosi, abyśmy robili to, co Ona zawsze czyniła, słuchając Ciebie.

Daj, byśmy szli Jej śladem i też zostali wniebowzięci.

5. Ukoronowanie Matki Bożej na Królową nieba i ziemi

Maryjo, królujesz w niebie. Spełniłaś wolę Ojca, który każdego z nas stworzył, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem (por. Ef 1, 4); abyśmy w pełni rozwinęli obraz i podobieństwo Boże złożone w każdym z nas w dziele stworzenia (por. Rdz 1, 27).

Maryjo, jaśniejesz, budzisz podziw i cześć u tylu pokoleń we wszystkich miejscach ziemi.

Prosimy Cię, daj, byśmy Cię nie tylko podziwiali, ale brali z Ciebie przykład, aby i w nas obraz i podobieństwo Boże mogły zajaśnieć pełnym blaskiem.

13 października

Tajemnice światła

1. Chrzest Jezusa w Jordanie

Dlatego zginam kolana moje przed Ojcem, od którego bierze nazwę wszelki ród na niebie i na ziemi, aby według bogactwa swej chwały sprawił w was przez Ducha swego, by potężnie wzmocnił się wewnętrzny człowiek (Ef 3, 14-16).

Panie Jezu, Twoje wejście w wody Jordanu było szczególnym ugięciem kolan przed Ojcem. Dlatego właśnie tam usłyszałeś słowa: Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie (Mk 1, 11), i zstąpił na Ciebie Duch Święty. Stało się to, aby tej wielkiej łaski mógł doznać każdy człowiek: aby Duch Święty w każdym ochrzczonym sprawiał wzmocnienie wewnętrznych sił.

Dlatego i my dzisiaj zginamy kolana i o to prosimy.

2. Objawienie się Jezusa na weselu w Kanie Galilejskiej

Niech Chrystus zamieszka przez wiarę w waszych sercach; abyście w miłości [zostali] zakorzenieni i ugruntowani (Ef 3, 17). Panie Jezu, wtedy w Kanie Galilejskiej objawiłeś swoją chwałę i uwierzyli w Ciebie Twoi uczniowie (por. J 2, 11), a miłość małżonków została przez Ciebie umocniona.

Prosimy Cię dzisiaj, abyś przez naszą wiarę mógł prawdziwie zamieszkać w sercu każdego z nas; aby ta wiara gruntowała w nas miłość, której nic nie będzie w stanie wyrwać.

3. Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia

Błagamy Cię, Panie Jezu, daj, byśmy przyjęli to wezwanie do nawrócenia; byśmy ze wszystkich sił wkraczali na tę drogę. Prosimy Cię, byś uzdrowił głębię naszego serca, tak byśmy: wraz ze wszystkimi świętymi zdołali ogarnąć duchem, czym jest Szerokość, Długość, Wysokość i Głębokość (Ef 3, 18) tego, co pragniesz nam ofiarować.

4. Przemienienie na górze Tabor

Panie Jezu, ci, którzy poszli za Tobą, ujrzeli Twoją chwałę; byli zdumieni i poruszeni do głębi, pełni radości.

Prosimy Cię, daj, abyśmy także mogli poznać Twoją miłość, przewyższającą wszelką wiedzę, i zostali napełnieni całą Pełnią Bożą (por. Ef 3, 19).

5. Ustanowienie Eucharystii

Czyż jednak naprawdę zamieszka Bóg z człowiekiem na ziemi? Przecież niebo i niebiosa najwyższe nie mogą Cię objąć, a tym mniej ta świątynia, którą zbudowałem (2 Krn 6, 18) – zastanawiał się Salomon. Tymczasem Ty, Boże, nie tylko zamieszkałeś w świątyni, ale jesteś z nami w Najświętszym Sakramencie.

Dlatego modlimy się: Temu zaś, który mocą działającą w nas może uczynić nieskończenie więcej niż to, o co prosimy czy rozumiemy, Jemu chwała w Kościele i w Chrystusie Jezusie po wszystkie pokolenia wieku wieków! Amen (Ef 3, 20-21).

14 października

Tajemnice bolesne

1. Modlitwa Jezusa w Ogrojcu

Panie Jezu Chryste, uwielbiamy Cię za to, że wszedłeś do tego ogrodu boleści, aby odkupić wszystkie nasze winy, które wzięły początek w rajskim ogrodzie i rozprzestrzeniły się na całą ziemię i na wszystkie czasy. Rozumiemy, jak Cię to bardzo przytłacza, jaką boleść, lęk i trwogę w Tobie wzbudza.

Synu Boży, dziękujemy Ci za to, że zechciałeś przyjąć na siebie nasz grzech, Ty – niewinny i czysty!

2. Biczowanie

Panie Jezu Chryste, uwielbiamy Cię za to, że doświadczając tak bardzo lęku, wiedziałeś, że wsparcia możesz szukać tylko u Ojca. I Ojciec Niebieski umocnił Cię w Ogrodzie Oliwnym, tak że mogłeś wyjść odważnie naprzeciwko tego wszystkiego, co Cię czeka: pozwoliłeś, by Cię aresztowano i przytwierdzono do słupa okrutnego biczowania, gdzie cały spłynąłeś krwią. Twoje zmasakrowane i poszarpane ciało woła do nas w niewymowny sposób.

Synu Boży, daj, abyśmy byli Ci nieustająco wdzięczni za to, że zechciałeś zapłacić tak okrutną cenę dla naszego zbawienia.

3. Cierniem ukoronowanie

Panie Jezu Chryste, uwielbiamy Cię za Twoją niezłomność; za to, że ze względu na nas potrafiłeś stanąć przeciwko wszystkim, którzy Cię oskarżali, wyszydzali i nie oszczędzili niczego Tobie – świętemu, prawemu, niewinnemu, przewyższającemu wszystkich miłością i mądrością.

Synu Boży, patrzymy na Ciebie cierniem ukoronowanego i dziękujemy, że przyjąłeś na siebie to wszystko, abyśmy przez nasze grzechy i złe wybory nie byli wyszydzeni przez ludzi, przez życie, przez samych siebie – bo Ty mimo naszych grzechów nigdy z nas nie szydzisz.

4. Dźwiganie krzyża

Panie Jezu Chryste, uwielbiamy Cię za to, że do wszystkich opresji, w jakich się znalazłeś, a które przyjąłeś z własnego wyboru, dodajesz jeszcze ten niezwykły trud dźwigania krzyża – trud przechodzący wszelkie nasze wyobrażenia. Ty, z którego pozostał już tylko strzęp człowieka, dźwigasz to okrutne brzemię, potykając się, upadając w proch ziemi, by ten, który pierwszy powstał z ziemi, mógł sięgnąć nieba.

Synu Boży, dziękujemy Ci za Twoje niezwykłe uniżenie; za to, że nie tylko ogołociłeś się przez wcielenie, ale stając się podobnym do nas we wszystkim oprócz grzechu, zająłeś ostatnie miejsce.

5. Ukrzyżowanie i śmierć Jezusa

Panie Jezu Chryste, uwielbiamy Cię za to, że doszedłeś aż dotąd: zgodziłeś się umrzeć jako przeklęty – ...bo napisane jest: „Przeklęty każdy, którego powieszono na drzewie”... (Ga 3, 13). Że nic nie było w stanie Cię powstrzymać: ani szyderstwa, ani trud, ani słabość; że przyjąłeś również te ostatnie przerażające godziny cierpienia: przybicie do krzyża, agonię.

Synu Boży, dziękujemy Ci, że zechciałeś przyjąć za nas i to ostatnie szyderstwo: że zawisłeś między łotrami. Bądź uwielbiony, Jezu!

15 października

Tajemnice radosne

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym (Łk 1, 35-36).

Oto dobra nowina: to, co Boskie – przychodzi do tego, co ludzkie; to, co niemożliwe – staje się możliwym dzięki Duchowi Świętemu, który zstępuje na człowieka, ogarnia go, czyni go gotowym do przyjęcia Boga.

To dzieło, które się dokonało w Maryi, jest możliwe w każdym z nas: i my możemy przyjąć Ducha Świętego, aby to wszystko, co się z nas rodzi, mogło być nazwane Bożym.

2. Nawiedzenie świętej Elżbiety

Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona głośny okrzyk i powiedziała: „Błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona” (Łk 1, 41-42).

Oto co znaczą odwiedziny człowieka napełnionego Duchem Świętym! On daje odczuć swoje działanie, pozwala drugiemu odpowiedzieć na Jego obecności; ogarnia go, tak że mówi on słowa tajemne, nieznane jemu samemu inaczej, jak tylko mocą Ducha.

Prośmy, byśmy zawsze umieli spotykać ludzi pełnych Ducha Świętego, aby On i nas ogarniał.

3. Narodzenie Jezusa

W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Wtem stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. I rzekł do nich anioł: „Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan” (Łk 2, 8-11).

Panie Jezu, Twoje narodzenie zwiastują aniołowie; przedstawiciele Bożego świata przychodzą do świata ludzi, aby zwiastować im tę dobrą nowinę.

Prosimy Cię, Jezu, daj nam umiejętność przyjmowania Twoich przedstawicieli, głębokiego zawierzenia i pójścia za Twoim słowem, abyś Ty mógł prawdziwie rodzić się w naszym życiu.

4. Ofiarowanie Jezusa w świątyni

A żył w Jerozolimie człowiek imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela; a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Z natchnienia więc Ducha przyszedł do świątyni... (Łk 2, 25-27).

Panie Jezu, dziękujemy Ci za świadectwo Symeona: że na człowieku może spoczywać Duch Święty, że człowiek może na to pozwolić, może dać się ogarnąć i być posłusznym Jego natchnieniom. Wtedy zawsze spotyka Ciebie.

Prosimy Cię o taką otwartość i posłuszeństwo, byśmy Cię mogli zawsze spotykać i przytulać.

5. Odnalezienie Jezusa w świątyni

Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami (Łk 2, 46-47).

Oto pełnia działania Ducha Świętego, który na Jezusie spoczywa w sposób całkowity, tak że wszyscy, którzy słuchają tego małego Chłopca, są zdumieni. Panie Jezu, dziękujemy Ci, że szedłeś przez ten świat mocą Ducha, że w ten sposób zadziwiałeś wszystkich.

Prosimy Cię, daj, byśmy umieli tak jak Ty przyjmować Ducha Świętego, byśmy w Nim mogli działać.

16 października

Tajemnice chwalebne

1. Zmartwychwstanie Chrystusa

Panie Jezu, dziękujemy Ci za Twoje niezwykłe dzieło odkupienia, które w finale okazało tryumf nad wszystkim, co niewoli człowieka – nad grzechem, szatanem i śmiercią.

Prosimy Cię, daj, byśmy korzystali z niezwykłych owoców Twej męki, śmierci i zmartwychwstania. Byśmy w świetle tego zmartwychwstania żyli, byśmy nim umocnieni zwyciężali w swoim życiu wszystko, co nas niewoli – i kiedyś ostatecznie mogli zmartwychwstać z grobu śmierci.

2. Wniebowstąpienie

Jezu, uwielbiamy Cię za to, że otworzyłeś nam niebo; że po trudnej ziemskiej wędrówce wracasz do niego, pokazując, że ono nie jest puste – że tam czeka na nas Ojciec. Dziękujemy Ci za Twą radość z powrotu do Ojca. Dziękujemy za to, że nas pociągasz, żebyśmy tak przechodzili przez świat, by mieć zawsze przed oczami nadzieję nieba.

Spraw, byśmy wierzyli niezachwianie, że jesteśmy tam oczekiwani; by to umacniało nas w naszych zmaganiach. Byśmy rozumieli, co znaczą Twoje słowa: Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca... (J 14, 28).

3. Zesłanie Ducha Świętego

Uwielbiamy Ciebie, Boże w Trójcy Świętej Jedyny, za Twoje wielkie dzieło wobec człowieka; za to, że zesłałeś nam swojego Syna, a kiedy On odszedł do Ciebie, posłałeś swego Ducha, aby był wiernym kontynuatorem misji Jezusa; aby nam o Jego istnieniu dla nas nieustannie przypominał. Byśmy mieli w sobie Jego mądrość, która prowadzi nas zawsze do Chrystusowej prawdy, która leczy nas od wszelkich złudzeń, a nade wszystko każe nam patrzeć szczerze i uczciwie w głąb samych siebie.

Prosimy Cię, abyśmy umieli z tego daru Ducha – przekonującego nas o grzechu, o sprawiedliwości, o sądzie – korzystać jak najpełniej.

4. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Czy można wejść skutecznie i owocnie w wielkie dzieło odkupienia wysłużone nam przez Syna Bożego? O tym, że można, zaświadcza Maryja, Służebnica Pańska, która przez całe swoje życie była nastawiona na słowo Boże: chłonęła je, przechowywała w sercu, pozwalała, aby ono w Niej dojrzewało, by kierowało wszystkimi Jej poczynaniami, każdym odruchem serca – dlatego jest wniebowzięta.

Dziękujemy Ci, Maryjo, za Twój przykład. Spraw, byśmy pobudzeni przez Ciebie wiernie podążali Twoimi drogami. Byśmy zawsze brali sobie do serca Twoje wezwanie: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie (J 2, 5).

5. Ukoronowanie Matki Bożej na Królową nieba i ziemi

Maryjo, Twoje wizerunki, obrazy i rzeźby mówią nam o tym, że jesteś Królową; tak wspomina Cię też liturgia. Korona, którą lud wkłada na Twoją głowę – to znak uznania, szacunku i uwielbienia za to, że nigdy nie sprzeniewierzyłaś się temu, że byłaś pełną łaski – że królowałaś prawdziwie w swoim życiu. Dziękujemy Ci za Twój znak, który wzywa nas nieustannie do tego, żeby nasz Pan królował w naszym życiu jak w Twoim. Abyśmy pozwolili Mu tak w nas zamieszkiwać, jak zamieszkiwał w Tobie.

Prosimy Cię, Królowo, wspieraj nas.

Ks. Tadeusz MROWIEC

17 października

Tajemnice radosne

W dzisiejszej Ewangelii Jezus wskazuje na niebezpieczeństwo wszelkiej chciwości. Zachęca do gromadzenia bogactw „przed Bogiem”. Rozważając tajemnice radosne, od Maryi uczmy się gromadzenia niebieskich skarbów.

1. Zwiastowanie

Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą (Łk 1, 28).

Bóg wybrał Maryję, bo była uboga, Bóg wybrał Maryję, bo była służebnicą, Bóg wybrał Maryję, bo była uniżona, Bóg wybrał Maryję, bo była pokorna. Bóg dał Maryi „pełnię łaski”, bo Jej serce było wolne od ziemskich bogactw.

Maryjo, Służebnico Boga, naucz nas ponad wszystko cenić łaskę uświęcającą.

2. Nawiedzenie

Wtedy rzekła Maryja: Wielbi dusza moja Pana ... bo strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych. Głodnych syci dobrami, a bogaczy odprawia z niczym (Łk 1, 52n).

W domu Zachariasza i Elżbiety Maryja odkryła tajemnicę Bożego działania. Bóg wybiera takich ludzi, którzy są słabi i po ludzku niezdolni do wyznaczonych zadań. Zdolni są jednak do zaufania Bogu. I to jest ich bogactwo.

Maryjo, błogosławiona Matko Pana, naucz nas dostrzegać działanie Boga w naszym życiu i we współczesnym świecie.

3. Narodzenie

Maryja powiła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, bo nie było dla nich miejsca w gospodzie (Łk 2, 8).

Podczas spisu ludności miasteczko Betlejem było przepełnione. Nie było już miejsca dla kolejnych gości. Maryja i Józef znaleźli miejsce w pasterskiej grocie. Podobnie jest dzisiaj. Tak trudno jest nam otworzyć drzwi dla ludzi obcych i nieznanych.

Maryjo, Matko Jezusa, ucz nas otwartości na ludzi szukających mieszkania i pracy.

4. Ofiarowanie

Symeon wziął Dzieciątko Jezus w objęcia, błogosławił Boga i mówił: „Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów (Łk 2, 29-30).

Symeon znalazł największy skarb, Jezusa Chrystusa. Już nic nie mogło go zachwycić i zatrzymać na ziemi. Jest gotowy na przejście do wieczności.

Maryjo, Córko Izraela, naucz nas cierpliwie czekać na spełnienie się Bożych obietnic w naszym życiu.

5. Znalezienie

Lecz Jezus im odpowiedział: „Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?” (Łk 2, 49).

Dwunastoletni Jezus w jerozolimskiej świątyni odnalazł dom swego Ojca. Nie miał zamiaru wracać do Nazaretu, do swego ziemskiego domu. W ten sposób wskazuje nam najważniejszy cel ludzkich poszukiwań. Jest nim dom Boga Ojca.

Maryjo, Matko zatroskana o swego Syna, uzdolnij nasze serca do prawdziwych poszukiwań.

18 października

Tajemnice bolesne

Dzisiaj wspominamy św. Łukasza, autora Ewangelii. Łukasz był z zawodu lekarzem. a z upodobania malarzem. W swojej Ewangelii ukazuje Jezusa jako miłosiernego Lekarza, który przyjmuje ludzi zranionych grzechem i uzdrawia miłosierdziem. W Świętym Roku Miłosierdzia ze św. Łukaszem rozważamy tajemnice bolesne różańca.

1. Modlitwa w Ogrojcu

Wtedy ukazał Mu się anioł z nieba i pokrzepiał Go. Pogrążony w udręce, jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię (Łk 22, 43-44).

Św. Łukasz podaje nam szczególną cechę modlitwy Jezusa przed męką. To krople krwi sączące się z twarzy. One wskazują na modlitwę, która w swej mocy obejmuje ducha i ciało. A jest tak intensywna, że ciało Jezusa krwawi.

Maryjo, Matko Bolesna, naucz nas modlić się duszą i ciałem.

2. Biczowanie

Tymczasem ludzie, którzy pilnowali Jezusa, naigrawali się z Niego i bili Go. Zasłaniali Mu oczy i pytali: „Prorokuj, kto Cię uderzył”. Wiele też innych obelg miotali przeciw Niemu (Łk 22, 63-65).

Św. Łukasz pisze, że pojmany Jezus był bity jeszcze przed skazaniem na ubiczowanie przez Piłata. Żołnierze dręczyli Skazańca. Oprócz razów cielesnych biczowali Go słownymi obelgami. To wszystko potęgowało cierpienie podczas męki.

Maryjo, Matko Bolesna, wypraszaj nam łagodność i dobroć słowa wypowiadanego do bliźnich.

3. Cierniem ukoronowanie

Pewnego dnia, kiedy nauczał lud w świątyni i głosił Dobrą Nowinę, podeszli arcykapłani i uczeni w Piśmie wraz ze starszymi i zapytali Go: „Powiedz nam, jakim prawem to czynisz albo kto Ci dał tę władzę?” (Łk 20, 1-2).

Włożenie cierniowej korony na skronie Jezusa było odrzuceniem Jego królewskiej władzy. Faryzeusze już dużo wcześniej nie uznawali duchowej władzy Jezusa. Przy każdej okazji starali się podważyć Jego moc. Tymczasem Jezus jest Królem nie z tego świata.

Maryjo, Królowo męczenników, pomagaj nam poznawać i przyjmować tajemnice królestwa Twego Syna.

4. Dźwiganie krzyża

Gdy Go wyprowadzili, zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny, który wracał z pola. Włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem (Łk 23, 26).

Tylko św. Łukasz wspomina o tym, że Szymon z Cyreny pomagał nieść krzyż Jezusowi. Potrzeba wrażliwego spojrzenia, żeby w tłumie ludzi dostrzec tych, którzy mają dobrą wolę i dobre intencje. W trudnych sytuacjach wokół nas zawsze są dobrzy ludzie. Pozwólmy im sobie pomóc.

Maryjo, Wspomożenie Wiernych, w trudnych doświadczeniach dopomóż nam dostrzec dobrych ludzi.

5. Ukrzyżowanie

„Jezu wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa”. Jezus mu odpowiedział: „Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju” (Łk 23, 42-43).

Św. Łukasz zostawił nam ten wzruszający dialog dwóch skazańców: Jezusa i Dobrego Łotra. Jezus z miłości przyjął cierpienie i śmierć na krzyżu. Jeden ze złoczyńców potrafił podczas drogi krzyżowej dostrzec tę miłość. Dlatego prosi o łaskę. Otrzymuje dużo więcej.

Maryjo, Matko stojąca pod krzyżem, naucz nas czerpać z całej głębi miłości Twojego cierpiącego Syna.

19 października

Tajemnice chwalebne

Dzisiaj w liturgii wspominamy bł. ks. Jerzego Popiełuszkę. Jako męczennik przeszedł do chwały zmartwychwstałego Chrystusa. Jego słowa pomogą nam rozważyć tajemnice chwalebne różańca.

1. Zmartwychwstanie

Jesteśmy przekonani, że Ten, który wskrzesił Jezusa, z Jezusem przywróci życie także nam i stawi nas przed sobą razem z wami. (2 Kor 4, 14).

„Dzięki śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa symbol hańby i poniżenia stał się symbolem odwagi, męstwa, pomocy i braterstwa. W znaku krzyża ujmujemy dziś to, co najbardziej piękne i wartościowe w człowieku. Przez krzyż idzie się do zmartwychwstania. Innej drogi nie ma. I dlatego krzyże naszej Ojczyzny, krzyże nasze osobiste, krzyże naszych rodzin muszą doprowadzić do zmartwychwstania, jeżeli łączymy je z Chrystusem, który krzyż pokonał” (bł. Jerzy, 26.09.1982).

Maryjo, Przyczyno naszej radości, prowadź nas do zwycięstwa wiary nad każdym ludzkim krzyżem.

2. Wniebowstąpienie

Niewielkie bowiem utrapienia nasze obecnego czasu gotują bezmiar chwały przyszłego wieku dla nas, którzy się wpatrujemy nie w to, co widzialne, lecz w to, co niewidzialne. To bowiem, co widzialne, przemija, to zaś, co niewidzialne, trwa wiecznie (2 Kor 4, 17-18).

„Bóg, modlitwa i praca w połączeniu ze sobą pomagają dopiero człowiekowi widzieć sens jego życia i trudu. Człowiek pracujący ciężko, bez Boga, bez modlitwy, bez ideałów będzie jak ptak z jednym skrzydłem deptał po ziemi. Nie potrafi wzbić się wysoko i zobaczyć większych możliwości, większego sensu bytowania na ziemi. Będzie jak okaleczony ptak...” (bł. Jerzy, 24.04.1984).

Maryjo, Królowo Wyznawców, ucz nas wiary codziennie sięgającej horyzontów nieba.

3. Zesłanie Ducha Świętego

Podobnie też Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami (Rz 8, 26).

„Jeden z uczniów, widząc modlącego się Jezusa, prosi go: Naucz nas modlić się. W odpowiedzi Pan Jezus przekazał tekst Modlitwy Pańskiej. Pierwsze słowa: „Ojcze nasz”, Abba Ojcze – to określenie, jakim zwracały się małe dzieci do ojca. Od chwili przekazania nam tej modlitwy przez Chrystusa staliśmy się dziećmi Ojca. W tym jednym słowie wyraża się cała nasza godność i wielkość chrześcijańska. Modląc się, musimy mieć świadomość, do kogo się modlimy. Do Ojca (bł. Jerzy, 9.11.1980).

Maryjo, Przybytku Ducha Świętego, ucz nas modlitwy zgodnej z wolą Bożą.

4. Wniebowzięcie

I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły i morza już nie ma. I Miasto Święte – Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża (Ap 21, 1-2).

„Maryjo, Matko polskiej ziemi, Nadziejo nasza, Bolesna Królowo Polski. W naszej dzisiejszej modlitwie różańcowej stajemy przed Tobą. (...) Nas, których dręczą rany i bóle fizyczne, wspieraj Maryjo. Nas, których tak często spotyka niepokój, rozterka i załamanie, podtrzymaj na duchu, Maryjo. (...) Nam, którzy dokładamy wszelkich starań, aby odnowić oblicze tej ziemi, naszej polskiej ziemi, w duchu Ewangelii, okaż swą matczyną opiekę” (bł. Jerzy, 19.10.1984).

Maryjo, Matko nadziei, ucz nas przemieniać życie modlitwą.

5. Ukoronowanie

I będzie w nim tron Boga i Baranka, a słudzy Jego będą Mu cześć oddawali. I będą oglądać Jego oblicze... Pan Bóg będzie świecił nad nimi i będą królować na wieki wieków (Ap 22, 3-5).

W dniu swojej śmierci 19.10.1984 r. bł. ks. Jerzy, prowadząc modlitwę różańcową, powtarzał słowa Jana Pawła II z 1982 roku: „Dziękuję Ci, o Matko, za wszystkich, którzy pozostają wierni swemu sumieniu, którzy sami walczą ze słabością i umacniają innych. Dziękuję Ci, Matko, za wszystkich, którzy nie dają się zwyciężyć złu, ale zło zwyciężają dobrem. Tylko ten może zwyciężać zło, kto sam jest bogaty w dobro, kto dba o rozwój i wzbogacenie siebie tymi wartościami, które stanowią o ludzkiej godności dziecka Bożego. Życie trzeba godnie przeżyć, bo jest tylko jedno”.

Maryjo, Królowo nieba i ziemi, ucz nas zło dobrem zwyciężać.

20 października

Tajemnice światła

Dzisiaj wspominamy w liturgii św. Jana z Kęt, profesora Akademii Krakowskiej z XV wieku. W swoim życiu odznaczał się głęboką wiedzą o Bogu i pełną miłosierdzia postawą wobec spotykanych ludzi. Rozważając tajemnice światła, prośmy o dar coraz lepszego poznania Boga i Jego miłosierdzia.

1. Chrzest w Jordanie

W owym czasie przyszedł Jezus z Nazaretu w Galilei i przyjął od Jana chrzest w Jordanie. W chwili gdy wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo i Ducha jak gołębicę zstępującego na siebie (Mk 1, 9-10).

Przyjście Jezusa na ziemię otwarło drogę do pełnej obecności Ducha Świętego. Kto uwierzył w Jezusa, otrzymuje obiecany dar Ducha Świętego. Duch doprowadza do całej prawdy nasze chrześcijańskie życie.

Maryjo, Oblubienico Ducha Świętego, ucz nas otwartości na natchnienia Ducha Prawdy.

2. Cud w Kanie Galilejskiej

Jezus Jej odpowiedział: Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czy jeszcze nie nadeszła godzina moja? Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie (J 2, 4-5).

Dar miłosierdzia Jezusa dla nowożeńców w Kanie Galilejskiej ma swój początek we wrażliwym spojrzeniu i sercu Jego Matki, Maryi. Uczestnicząc w weselnym przyjęciu, z życzliwością przyglądała się posługującym przy stołach. Patrzyła na ich pracę jako Służebnica Pańska. I dostrzegła zakłopotanie spowodowane brakiem wina.

Maryjo, Matko Pięknej Miłości, ucz nas wrażliwości na najmniejsze potrzeby naszych bliźnich.

3. Głoszenie Królestwa Niebieskiego

Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię! (Mk 1, 14-15).

Czas łaski i miłosierdzia w życiu człowieka zawsze zaczyna się od usłyszanego słowa. Kto usłyszał słowo Dobrej Nowiny i przyjął je sercem, to zwraca się ku Bogu. Jeden tylko bowiem jest Dobry. Kto przyjął dobre słowo, nawraca się ku Bogu.

Maryjo, Gwiazdo Ewangelizacji, ucz nas otwarcia na słowo Dobrej Nowiny.

4. Przemienienie na górze Tabor

W jakieś osiem dni po tych naukach wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe (Łk 9,28-29).

To znamienny szczegół. Jezus, po dłuższych naukach, zabiera w góry najbliższych sobie apostołów, aby mogli przemyśleć i przemodlić usłyszane słowo. Dopiero wtedy byli zdolni zobaczyć tajemnice Starego Przymierza. Tak przygotowani mogli zgłębić posłannictwo Mojżesza i Eliasza.

Maryjo, Arko Przymierza, ucz nas historii wiary Ludu Nowego Przymierza.

5. Ustanowienie Eucharystii

Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę! (...) Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb i pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie (1 Kor 11, 23-24).

Eucharystia jest Sakramentem miłosierdzia. W niej Jezus wydaje za nas swoje Ciało i swoją Krew. Miłosierdzie Boga uzupełnia w człowieku to, czego mu brakuje, co odebrał mu grzech. I za każdym razem ten proces uzupełniania się powtarza. Miłość Boga jest niewyczerpalna jak ocean. Oby nam nie zabrakło ufności.

Maryjo, Niewiasto Eucharystii, ucz nas nieustannie czerpać ze źródeł Bożego miłosierdzia.

21 października

Tajemnice bolesne

W dzisiejszej Ewangelii Jezus wypomina słuchającym Go ludziom, że potrafią odczytywać znaki na niebie i ziemi, które zapowiadają zmianę pogody. Nie potrafią jednak rozpoznać czasu przyjścia Mesjasza. Nie potrafią rozpoznać czasu łaski, który rozpoczął się wraz z głoszeniem przez Jezusa Dobrej Nowiny.

Rozważając tajemnice bolesne różańca w trzeci piątek miesiąca, prośmy o dar dobrego przeżywania obecnego czasu łaski w Świętym Roku Miłosierdzia.

1. Modlitwa w Ogrojcu

Potem wyszedł i udał się, według zwyczaju, na Górę Oliwną: towarzyszyli Mu także uczniowie. Gdy przyszedł na miejsce, rzekł do nich: Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie (Łk 22, 39-40).

Św. Siostra Faustyna uczy nas, że pierwszym sposobem czynienia miłosierdzia jest modlitwa. Chcąc wyprosić miłosierdzie dla konkretnych dusz pozostających w niewoli grzechu ciężkiego, podejmuje często nowennę do Bożego miłosierdzia. Święta Faustyna wie, że wytrwałość w modlitwie wyprasza Boże zmiłowanie dla grzeszników i całego świata.

Maryjo, Panno Łaskawa, ucz nas wytrwałości w podjętej modlitwie za bliźnich.

2. Biczowanie

A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu. Lecz jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi! (Mt 5, 39).

Św. Paweł zachęca chrześcijan: Nie daj się zwyciężyć złu. Ale zło dobrem zwyciężaj. Kiedy ktoś nas uderzy, to w pierwszym odruchu chcemy również odpowiedzieć ciosem. Tymczasem najskuteczniejszą bronią w walce ze złem jest czynienie dobra. Ta prawda wypływa z logiki krzyża Jezusa Chrystusa. Kto chce skutecznie zwyciężać zło, powinien często rozważać mękę Pańską.

Maryjo, Matko Przedziwna, prowadź nas w głębię tajemnic męki Twojego Syna.

3. Cierniem ukoronowanie

A żołnierze, uplótłszy koronę z cierni, włożyli Mu ją na głowę i okryli Go płaszczem purpurowym. Potem podchodzili do Niego i mówili: Witaj, Królu żydowski! I policzkowali Go (J 19, 2-3).

Św. Siostra Faustyna uczy, że drugim sposobem czynienia miłosierdzia jest słowo. Zanim odkryła tę prawdę, wiele razy ćwiczyła się w opanowaniu języka. Nieraz bowiem słyszała uszczypliwe i krzywdzące ją słowa sióstr. Po krótkim milczeniu odnajdywała pokój, w którym zaczynała się modlić za siostrę, od której doznała krzywdy.

Maryjo, Niewiasto Milcząca, ucz nas w cichości przygotowywać miłosierne słowa dla naszych bliźnich.

4. Dźwiganie krzyża

Wychodząc, spotkali pewnego człowieka z Cyreny, imieniem Szymon. Tego przymusili, żeby niósł krzyż Jego (Mt 27, 32).

Św. Siostra Faustyna uczy, że trzecim sposobem okazywania miłosierdzia jest czyn. Szymon Cyrenejczyk pozostanie na zawsze przykładem człowieka, który pomógł Jezusowi nieść krzyż. chociaż został do tej pomocy przynaglony. Wiele razy – również do czynienia miłosierdzia – potrzebujemy zachęty.

Maryjo, Matko Miłosierdzia, ucz nas chętnie – w tym Jubileuszowym Roku – podejmować uczynki miłosierdzia względem duszy i ciała.

5. Ukrzyżowanie

Przyszli więc żołnierze (...) gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, lecz tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda (J 19, 32. 34).

Objawienia św. Siostry Faustyny na nowo przypomniały światu o godzinie śmierci Jezusa na krzyżu. Wtedy zadrżała cała ziemia, słońce straciło swoje światło, umarli zaczęli powracać do życia. Każde rozważanie tej piątej tajemnicy bolesnej prowadzi nas pod krzyż i wprowadza w godzinę Jezusa. To godzina miłości największej, czyli godzina miłosierdzia.

Maryjo, Matko Odkupiciela, przyciągaj nas w godzinie miłosierdzia do otwartego Serca Twojego Syna.

22 października

Tajemnice radosne

Dzisiaj w liturgii wspominamy św. Jana Pawła II. Nasz Papież całym swoim życiem mówił, jestem „Cały Twój, Maryjo” (Totus Tuus). Rozważając tajemnice radosne różańca, wsłuchajmy się w jego słowa o Maryi zapisane w encyklice o Matce Odkupiciela.

1. Zwiastowanie

Maryja zostaje definitywnie wprowadzona w tajemnicę Chrystusa przez to wydarzenie: przez zwiastowanie anielskie. ... Zwiastun mówi do Dziewicy: „Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą” (Łk 1, 28). Maryja „zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie” (Łk 1, 29).

Co znaczą te niezwykłe słowa, a w szczególności wyrażenie „łaski pełna”. Zwiastun mówi wszak do Maryi: „łaski pełna” — mówi zaś tak, jakby to było Jej właściwe imię. Nie nazywa swej rozmówczyni imieniem własnym „Miriam (= Maryja)”, ale właśnie tym nowym imieniem: „łaski pełna”. Co znaczy to imię?

„Łaska” oznacza szczególny dar, ... Boga, który jest miłością. ... Maryja doskonale otwarła się na ten „dar z wysokości” (RM, 8).

Maryjo, łaski pełna, ucz nas przyjmować łaski od Boga.

2. Nawiedzenie

Maryja więc udaje się w duchu miłości do domu swej krewnej. Przy wejściu, w odpowiedzi na pozdrowienie Maryi, Elżbieta, „napełniona Duchem Świętym”, czując szczególne poruszenie dziecka we własnym łonie, wielkim głosem pozdrawia Maryję: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona” (por. Łk 1, 40-42). Ten okrzyk czy też aklamacja Elżbiety weszła później do modlitwy Zdrowaś Maryjo jako dalszy ciąg pozdrowienia anielskiego, stając się w ten sposób jedną z najczęstszych modlitw Kościoła.

Wszystkie te słowa w pozdrowieniu Elżbiety mają doniosłą wymowę, jednakże znaczenie kluczowe wydaje się posiadać to, co mówi ona na końcu: „Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła” (Łk 1, 45) Wiara Maryi, którą głosi Elżbieta przy nawiedzeniu, wskazuje na to, że Dziewica nazaretańska odpowiedziała na ten dar łaski (RM, 12).

Maryjo, Niewiasto wierząca, ucz nas z wiarą odpowiadać na Boże dary.

3. Narodzenie

Narodzenie miało miejsce w warunkach skrajnego ubóstwa. Wiemy bowiem od św. Łukasza, że w związku ze spisem ludności, zarządzonym przez władze rzymskie, Maryja udała się wraz z Józefem do Betlejem, a nie znalazłszy tam żadnego „miejsca w gospodzie”, zrodziła swego Syna w stajni i „położyła Go w żłobie” (por. Łk 2, 7).

Maryja usłyszała od anioła: Jezus jest Zbawicielem, jest „światłem na oświecenie” ludzi. Czyż nie okazało się to w pewien sposób w noc Narodzenia, gdy do stajni przybyli pasterze? (por. Łk 2, 8-20). Czyż nie miało się jeszcze bardziej okazać, gdy przybędą Mędrcy ze Wschodu? (RM, 16).

Maryjo, Bogurodzico, rozniecaj w naszych sercach światło wiary.

4. Ofiarowanie

Człowiek sprawiedliwy i pobożny, imieniem Symeon, pojawia się na początku Maryjnego „itinerarium” wiary. Słowa jego, natchnione przez Ducha Świętego (por. Łk 2, 25-27), potwierdzają prawdę zwiastowania. Czytamy bowiem, że „wziął On w objęcia” Dzieciątko, któremu zgodnie z poleceniem anioła „nadano imię Jezus” (por. Łk 2, 21).

Jego słowa są zgodne z brzmieniem tego imienia, które znaczy: Zbawiciel — „Bóg jest zbawieniem”. Zwracając się do Pana, mówi: „moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela” (RM, 16).

Maryjo, Matko Zbawiciela, naucz nas oczekiwać na spełnienie się Bożych obietnic.

5. Znalezienie

A jednak, kiedy po znalezieniu w świątyni, na pytanie Matki: „czemuś nam to uczynił?”, dwunastoletni Jezus odpowiedział: „Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?”, Ewangelista dodaje: „Oni jednak (Józef i Maryja) nie zrozumieli tego, co im powiedział” (Łk 2, 48-50). Tak więc Jezus miał świadomość, że „tylko Ojciec zna Syna” (por. Mt 11, 27), a nawet Ta, której najpełniej została objawiona tajemnica Jego Boskiego synostwa, Matka, z tajemnicą tą obcowała tylko przez wiarę. (...)

W ciągu lat ukrytego życia Jezusa w domu nazaretańskim, życie Maryi jest również „ukryte z Chrystusem w Bogu” (por. Kol 3, 3) przez wiarę. Wiara bowiem — to obcowanie z tajemnicą Boga. Maryja stale, na co dzień, obcuje z niewypowiedzianą tajemnicą Boga, który stał się człowiekiem, z tajemnicą, która przewyższa wszystko, co zostało objawione w Starym Przymierzu (RM, 17).

Maryjo, Błogosławiona, któraś uwierzyła, bądź naszą Przewodniczą na drogach wiary.

23 października

Tajemnice chwalebne

W trzecią niedzielę października Kościół modli się w intencji dzieł misyjnych. Rozważając tajemnice chwalebne różańca, modlimy się za wszystkich misjonarzy, misjonarki i kraje misyjne. Niech modlitwa Kościoła dodaje im odwagi i nadziei w głoszeniu Jezusa Chrystusa.

1. Zmartwychwstanie

A Jezus znowu rzekł do nich: „Pokój wam!”. Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane (J 20, 21-23).

Dzisiejszy świat potrzebuje pokoju. Wieczorem w dniu zmartwychwstania Jezus przychodzi do zgromadzonych w Wieczerniku apostołów. Zwracając się do nich, po trzykroć mówi: „Pokój wam!”. Pierwszym owocem zmartwychwstania jest Chrystusowy pokój. Nie taki jak daje świat. Jezus wysyła uczniów z darem swojego pokoju.

Maryjo, Królowo pokoju, wypraszaj ten dar dla wszystkich misjonarzy świata.

2. Wniebowstąpienie

Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata (Mt 28, 19-20).

Dzisiejszy świat potrzebuje tajemnicy. Przed wstąpieniem do nieba Jezus wyznacza uczniom zadanie głoszenia Dobrej Nowiny i udzielania sakramentów. Chrzest ma otwierać ludzi na działanie Boga w świecie. Bóg chce coraz mocniej przemieniać współczesny świat, ale będzie to czynił tylko wtedy, gdy człowiek otworzy przed Nim swoje życie. To piękno i trud współczesnej ewangelizacji.

Maryjo, Gwiazdo Ewangelizacji, wspieraj pracę misjonarzy, aby Twój Syn był znany na całym świecie.

3. Zesłanie Ducha Świętego

Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe (J 16, 12-13).

Dzisiejszy świat potrzebuje prawdy. Zmartwychwstały Pan udziela uczniom Ducha Prawdy. W tym Duchu posyła ich do wszystkich narodów. Świat coraz bardziej potrzebuje prawdy. Bez prawdy o sobie, o stworzeniu, o celu życia, współczesny człowiek zaczyna się dusić, kłócić i błądzić. Tam, gdzie nie ma Ducha Prawdy, pojawia się pustka, w nią zawsze wchodzi kłamstwo, fałsz i zakłamanie.

Maryjo, Matko prawdy, dopomóż nam wytrwać na drogach prawdy.

4. Wniebowzięcie

Wtedy rzekła Maryja: „Wielbi dusza moja Pana (...) Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny; a święte jest Jego imię i miłosierdzie Jego z pokolenia na pokolenie dla tych, co się Go boją” (Łk 1, 46-50).

Dzisiejszy świat potrzebuje matki. Bóg wybrał Dziewicę z Nazaretu na Matkę swego Syna. W ten sposób ukazał światu wzór Niewiasty dla wszystkich pokoleń. Każda dziewczyna i kobieta w Maryi może odnaleźć piękno i geniusz swego powołania i życia.

Maryjo, Matko przedziwna, oręduj za wszystkimi kobietami świata, aby odkryły piękno swego powołania i życia.

5. Ukoronowanie

Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu (Ap 12, 1).

Dzisiejszy świat potrzebuje mądrego władcy. Maryja, Królowa nieba i ziemi, obleczona w światło słońca i księżyca, przypomina, że człowiek potrzebuje do życia światła. To światło pozwala odnaleźć właściwą drogę, to światło wyznacza kierunek najlepszych poszukiwań, to światło gwarantuje prawdziwy postęp. Światło wiary.

Maryjo, Królowo świata, nie dozwól nam błądzić w ciemnościach, ale bądź zawsze Jutrzenką nadziei.

24 października

Tajemnice radosne

W dzisiejszej Ewangelii Jezus w szabat uzdrawia chorą od wielu lat kobietę. Na zarzuty faryzeuszy daje nową interpretację przestrzegania świętowania szabatu. W ten sposób budzi radość w sercach tych, którzy czekają na nowego ducha w przeżywaniu wiary.

Rozważając tajemnice radosne różańca, pozwólmy Bogu budzić radość w naszych sercach.

1. Zwiastowanie

Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski. Pan z Tobą. Błogosławiona (...) Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga” (Łk 1, 30).

Tyle pięknych słów wypełniło po brzegi radością serce młodej Dziewczyny z Nazaretu. A jednak w przypływie nieziemskiej radości zadrżała, została poruszona do głębi, bo dar płynący od Boga zapowiadał ciekawą, ale od początku nieznaną żadnej kobiecie na świecie drogę. Wyruszyła, na słowo Pana, przeczuwając pełnię radości u kresu drogi.

Maryjo, Panno nad pannami, wypraszaj nam zdolność do odważnych odpowiedzi na Boskie wezwania.

2. Nawiedzenie

Oto bowiem, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie (Łk 1, 44). Wtedy rzekła Maryja: „Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim” (Łk 1, 46).

Dom Elżbiety i Zachariasza przez wiele, wiele lat był naznaczony smutkiem. Małżonkowie nie mieli potomstwa. Dopiero wtedy, gdy po ludzku nie było już żadnych nadziei na dziecko, Bóg dał im syna. Radość wypełniła serca Elżbiety i Zachariasza i rozlała się na wszystkich krewnych. Jedna z nich, Maryja, śpiewa hymn radości o Bogu, który może odmienić każdy ludzki los.

Maryjo, Przyczyno naszej radości, umacniaj naszą wiarę w to, że dla Boga nie ma nic niemożliwego.

3. Narodzenie

A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę (Mt 2, 9-11).

Długa droga Mędrców ze Wschodu w poszukiwaniu nowo narodzonego Króla miała z pewnością różne etapy. Mozolne odczytywanie starożytnych przepowiedni. Poszukiwanie znaków na niebie. Wzajemne rozmowy i decyzje. Gwiazda, która ich prowadziła, była źródłem nadziei. Kiedy w Jerozolimie na chwilę znikła, to tylko po to, aby poznali dalszą drogę. Gdy znów się zjawiła, dopełniła ich radości.

Maryjo, Matko Króla, wypraszaj nam zdolności dobrego odczytywania Bożych znaków.

4. Ofiarowanie

Symeon wziął Dzieciątko Jezus w objęcia, błogosławił Boga i mówił: „Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa” (Łk 2, 28-29).

Symeon czekał prawie całe życie. To oczekiwanie przez lata z pewnością miało różne okresy. Nieraz zaglądało w serce zwątpienie, innym razem pełna nadzieja. Nie zawiódł się. Kiedy wziął na ręce zapowiedzianego Mesjasza, był pełen szczęścia. Bóg nie zawiódł. Wystawił go na próbę, ale tylko po to, aby jego radość była pełna.

Maryjo, Córko Izraela, nie pozwól nigdy zwątpić w oczekiwaniu na spełnienie Bożej obietnicy.

5. Znalezienie

Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. (...) Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany (Łk 2, 46-47. 51).

Dwunastoletni Jezus zadziwia słuchających Go starszych i uczonych w Piśmie. Każdy, kto z wiarą słucha Dobrej Nowiny, dozna wewnętrznej radości. Co więcej, zaniesie ją innym. Jak Izajaszowy zwiastun radosnej nowiny na górach, który ogłasza pokój i zapowiada szczęście.

Maryjo, Matko, która odnalazłaś Syna, naucz nas szukać źródeł prawdziwej radości.

Ks. Tomasz JELONEK

25 października

Tajemnice bolesne

1. Modlitwa w Ogrojcu

Wtedy przyszedł Jezus z nimi do ogrodu, zwanego Getsemani, i rzekł do uczniów: Usiądźcie tu, Ja tymczasem odejdę tam i będę się modlił. Wziąwszy z sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, począł się smucić i odczuwać trwogę. Wtedy rzekł do nich: Smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie ze Mną! (Mt 26, 36-38).

Pozostańmy z Jezusem, aby Mu towarzyszyć w modlitwie.

2. Biczowanie

Jak wielu osłupiało na Jego widok – tak nieludzko został oszpecony Jego wygląd i postać Jego była niepodobna do ludzi – tak mnogie narody się zdumieją, królowie zamkną przed Nim usta, bo ujrzą coś, czego im nigdy nie opowiadano, i pojmą coś niesłychanego (Iz 52, 14-15).

Trwajmy przy Jezusie, który za nas cierpi biczowanie.

3. Cierniem ukoronowanie

Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa, wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic (Iz 53, 3).

Niech nas przeraża zło grzechu, który Jezus wziął na siebie.

4. Dźwiganie krzyża

Lecz on się obarczył naszym cierpieniem, on dźwigał nasze boleści, a myśmy go za skazańca uznali, chłostanego przez Boga i zdeptanego. Lecz on był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła nań chłosta zbawienna dla nas, a w jego ranach jest nasze zdrowie. Wszyscyśmy pobłądzili jak owce, każdy z nas się obrócił ku własnej drodze, a Pan zwalił na niego winy nas wszystkich (Iz 53, 4-6).

Porzućmy własne drogi, abyśmy poszli za Jezusem.

5. Ukrzyżowanie i śmierć na krzyżu

Spodobało się Panu zmiażdżyć go cierpieniem. Jeśli on wyda swe życie na ofiarę za grzechy, ujrzy potomstwo, dni swe przedłuży, a wola Pańska spełni się przez niego. Po udrękach swej duszy, ujrzy światło i nim się nasyci. Zacny mój Sługa usprawiedliwi wielu, ich nieprawości on sam dźwigać będzie. Dlatego w nagrodę przydzielę mu tłumy, i posiądzie możnych jako zdobycz, za to, że siebie na śmierć ofiarował i policzony został pomiędzy przestępców. A on poniósł grzechy wielu, i oręduje za przestępcami (Iz 53, 10-12).

Stańmy pod Krzyżem Jezusa, abyśmy skorzystali z Jego orędownictwa u Ojca.

26 października

Tajemnice chwalebne

1. Zmartwychwstanie Chrystusa

Lecz On rzekł do nich: Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam. Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi. Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: Macie tu coś do jedzenia? Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i jadł wobec nich (Łk 24, 38-43).

Radujmy się obecnością Zmartwychwstałego.

2. Wniebowstąpienie

Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba (Dz 1, 9-11).

Czekajmy na powrót Chrystusa.

3. Zesłanie Ducha Świętego

Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić (Dz 2, 3-4).

Pamiętajmy o Duchu, któregośmy otrzymali.

4. Wniebowzięcie Maryi

Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami (Łk 1, 28).

Nie zapominajmy, że mamy Matkę w niebie.

5. Ukoronowanie Matki Bożej w niebie

Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego. Na to rzekła Maryja: Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa! Wtedy odszedł od Niej anioł (Łk 1, 37-38).

Niech nasze życie będzie na Jej chwałę.

27 października

Tajemnice światła

1. Chrzest w Jordanie

Wtedy przyszedł Jezus z Galilei nad Jordan do Jana, żeby przyjąć chrzest od niego (Mt 3, 13).

Pamiętajmy, że woda uświęcona przez Jezusa w Jordanie dała nam Boże życie w sakramencie chrztu świętego.

2. Objawienie na weselu w Kanie

Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie (J 2, 11).

Niech znaki Bożej obecności umacniają w nas wiarę otrzymaną na chrzcie świętym.

3. Głoszenie Królestwa i wezwanie do nawrócenia

Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię (Mk 1, 14-15).

Obyśmy zawsze wsłuchiwali się w wezwanie do nawrócenia.

4. Przemienienie na Górze

Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam przemienił się wobec nich (Mk 9, 2).

Obyśmy stale przemieniali nasze uczynki, aby były nieustanną odpowiedzią na łaski otrzymane od Boga.

5. Ustanowienie Eucharystii

Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę! Tak samo i kielich po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana (Łk 22, 19-20).

Niech Eucharystia stanie się centrum naszego życia.

28 października

Tajemnice bolesne

1. Modlitwa w Ogrojcu

Gdy przyszedł na miejsce, rzekł do nich: Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie. A sam oddalił się od nich na odległość jakby rzutu kamieniem, upadł na kolana i modlił się tymi słowami: Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie! (Łk 22, 40-42).

Uczmy się przyjmować wolę Bożą.

2. Biczowanie

Wówczas Piłat wziął Jezusa i kazał Go ubiczować (J 19, 1).

Prośmy, aby trudności i przeciwności życia nigdy nas nie odłączyły od Jezusa.

3. Cierniem ukoronowanie

A żołnierze uplótłszy koronę z cierni, włożyli Mu ją na głowę i okryli Go płaszczem purpurowym. Potem podchodzili do Niego i mówili: Witaj, Królu żydowski! I policzkowali Go (J 19, 2-3).

Niech obraz sponiewieranego Jezusa powstrzymuje nas w chwilach pokusy.

4. Dźwiganie krzyża

Wtedy więc wydał Go im, aby Go ukrzyżowano. Zabrali zatem Jezusa. A On sam, dźwigając krzyż, wyszedł na miejsce zwane miejscem Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota (J 19, 16-17).

Oby każda nasza droga, mocą drogi krzyżowej Jezusa, prowadziła nas do spotkania z Bogiem.

5. Ukrzyżowanie i śmierć na krzyżu

Tam Go ukrzyżowano, a z Nim dwóch innych, z jednej i drugiej strony, pośrodku zaś Jezusa.

Wypisał też Piłat tytuł winy i kazał go umieścić na krzyżu. A było napisane: Jezus Nazarejczyk, Król żydowski. Ten napis czytało wielu Żydów, ponieważ miejsce, gdzie ukrzyżowano Jezusa, było blisko miasta. A było napisane w języku hebrajskim, łacińskim i greckim (J 19, 18-20).

Niech Chrystus zapanuje nad całym naszym życiem osobistym i społecznym.

29 października

Tajemnice radosne

1. Zwiastowanie

W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja (Łk 1, 26-27).

Jak Maryja przyjmijmy słowa Boga skierowane do nas.

2. Nawiedzenie

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę (Łk 1, 39-40).

Jak Maryja spieszmy innym z pomocą.

3. Narodzenie Jezusa

W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta (Łk 2, 1-3).

Jak Maryja otoczmy Jezusa naszą miłością.

4. Przedstawienie Jezusa w świątyni

Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu (Łk 2, 22-23).

Jak Maryja wszystkie nasze sprawy składajmy przed Bogiem.

5. Znalezienie Jezusa w świątyni

Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym (Łk 2, 41-42).

Jak Maryja nie ustawajmy w szukaniu Jezusa.

30 października

Tajemnice chwalebne

1. Zmartwychwstanie Chrystusa

Gdy jednak spojrzały, zauważyły, że kamień był już odsunięty, a był bardzo duży. Weszły więc do grobu i ujrzały młodzieńca, siedzącego po prawej stronie, ubranego w białą szatę; i bardzo się przestraszyły. Lecz on rzekł do nich: Nie bójcie się! Szukacie Jezusa z Nazaretu, ukrzyżowanego; powstał, nie ma Go tu. Oto miejsce, gdzie Go złożyli (Mk 16, 4-6).

Prośmy, aby wiara w zmartwychwstanie kierowała naszym życiem.

2. Wniebowstąpienie

Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce, błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy (Łk 24, 50-52).

Pamiętajmy, że naszą ojczyzną jest niebo.

3. Zesłanie Ducha Świętego

Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali (Dz 2, 1-2).

Zawsze dajmy się prowadzić Duchowi Świętemu.

4. Wniebowzięcie Maryi

Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu (Łk 2, 19).

Obyśmy w naszym sercu rozważali tajemnice Bożej miłości.

5. Ukoronowanie Matki Bożej w niebie

Raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej. Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Święte jest Jego imię (Łk 1, 47-49).

Maryi zawierzmy całe nasze życie osobiste i społeczne.

31 października

Tajemnice radosne

1. Zwiastowanie

Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca (Łk 1, 31-33).

Prośmy o żywą wiarę w prawdziwe Bóstwo i prawdziwe człowieczeństwo Jezusa.

2. Nawiedzenie

Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana (Łk 1, 45).

Obyśmy wszystkie pouczenia Boże przyjmowali z żywą wiarą.

3. Narodzenie Jezusa

W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie (Łk 2, 8-12).

Niech tajemnice naszej wiary budzą w nas wielką radość.

4. Przedstawienie Jezusa w świątyni

Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia i błogosławił (Łk 2, 27).

Niech wiara Symeona będzie wezwaniem dla naszego oczekiwania Pana.

5. Znalezienie Jezusa w świątyni

Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy, szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania (Łk 2, 45-46).

Niech sprawy Boga będą u nas zawsze na pierwszym miejscu.